Marokko-reis 2014 Deel 2

Marokko-reis 2014 Deel 2

Zondag 19 jauari vervolg.
S’avonds is de stemming een beetje naar de kloten als er een glas wijn op tafel omkiepert. De wijn valt op de bank waar de gesloten Macbook ligt. In eerste instantie lijken er slechts 2 druppels op laptop te liggen maar helaas is er via de achterkant een hoop naar binnen gekomen en is de computer zo dood als een pier. Ik schroef hem open en er blijkt op diverse plekken wijn te zijn. Zo goed mogelijk alles opgedept en de volgende dag in de zon te drogen gelegd. Toen wou hij weer opladen, maar voor de rest nog niets.

Maandag 20 januari. Van Mohammedia rijden we via de kustweg naar Casablanca naar de Hassan II moskee, de een na grootste van de wereld. De route door Casablanca is zeer druk en chaotisch. We blijven er een kwartier en gaan snel de stad weer uit (6 miljoen inwoners). Daarna vervolgen we de kustweg naar El-Jadida. Wederom een weg die blijkbaar niet veel door campers wordt gebruikt want we komen geen andere campers tegen. Er wordt veel door de bevolking gezwaaid. In de namiddag komen we op de camping aan, mudjevol met stokbroden (Fransen). De camping ziet er prima uit. We kunnen nog lekker een wijntje drinken in de zon met een graadje of 20.

Dinsdag 21 Januari. We gaan het centrum in en kijken op de soukh. Er is van alles te krijgen, maar welke kwaliteit?? Wat ons opvalt is de enorme bende aan afval, dat heeft blijkbaar geen prioriteit. Voordat we het centrum ingaan, zetten we mijn laptop rechtop tegenover een keramisch kacheltje van Harry, in de hoop nog wat te redden.

Woensdag 22 Januari. Marrakech is het volgende doel, althans 10 km noord daarvan op een camping die aanbevolen wordt. Vanaf de camping kun je met een taxi goedkoop naar de stad.
Het is ontzettend slecht weer en de weg werkt ook niet echt mee, erg hobbelig en met veel grote gaten, bovendien smal op vele stukken. Oppassen dus.
De omgeving verandert wel, het wordt landelijker en mooier om te zien. Wat echter opvalt, is dat het in de dorpen waar we doorheen rijden, echt een zootje ongeregeld is. Heel veel afval, iedereen flikkert het maar van zich af. Zonde, want zonder dat afval zou het er wat verzorgder uitzien.
Aangekomen op de camping zoeken we een plekje. Ooit hadden we een witte camper, maar inmiddels is die grijs van het vuil. Binnenkort maar eens in de weer met water en zeep. Na de nodige opstartproblemen doet de laptop het gelukkig weer, nu maar hopen dat het niet van tijdelijk aard is.

Donderdag 23 januari. We gaan naar Marrakech naar de Medina. We nemen een taxi van het type Mercedes 123 diesel met waarschijnlijk meer dan een miljoen km erop. Kosten 60 Dirham, zo’n 5 euro voor 10 km rijden. Terwijl we daar lopen om ons op de kaart te oriënteren, worden we door een man aangesproken die ons aanbiedt voor 100 Dirham rond te leiden. We stemmen toe en gaan de Medina van 15 km2 in, een wirwar van steegjes met winkeltjes. Na een half uurtje belanden we in een zaakje met allerlei kruiden en oliën. Jose koopt Argan-olie en laat zich voor 2 Euro de schouders en nek masseren. Wanneer we daar klaar zijn lopen we de tapijt-soekh in. Klaar voor de volgende verkooptruc. We zeggen tegen de gids dat we wat willen zien en niet iedere keer opgehouden willen worden door verkooppraatjes. Hij ziet een beetje verongelijkt (daar gaat mn provisie!!!), maar gaat verder door de steegjes. We kopen nog ergens een paar sloffen voor in de camper en hebben het na een uur of 3 wel gezien. Onze wegen scheiden zich en even later worden we door een traditioneel geklede Marokkaanse vrouw in het Nederlands aangesproken. Zij blijkt jarenlang in Amsterdam gewoond te hebben. We vragen haar waar we ergens kunnen eten en via een bekende van haar komen we bij een traditioneel Marokkaans restaurant waar geen toeristen komen. we gaan er naar toe en raadt eens: alleen maar toeristen. Desondanks is het eten lekker.
Na het eten nemen we na het nodige gemarchandeer over de prijs weer een taxi en relaxen nog een beetje op de camping.

Vrijdag 24 januari. Een relaxdagje waarbij de camper gewassen wordt (het dak). Het ding is veel te groot om met eenvoudige middelen in 1 keer te doen.

Zaterdag 25 januari. We gaan richting kust via de N 8 en R207. Mijn angst dat de wegen weer zeer slecht zouden zijn, blijkt ongegrond. Je moet niet hard rijden en goed oppassen voor diepe oneffenheden in het wegdek, maar de 184 km verlopen prima. De R207 blijkt zelfs een weg met 4 rijstroken. Het landschap is inmiddels ook flink veranderd, het wordt flink kaler en minder bewoond, maar wel heel mooi. We komen middags aan in Essaouira, een plaatsje direct aan zee.
Hier wordt ook flink aan het aanzien gewerkt met een nieuw boulevard.

Zondag 26 januari. Weer een wolkeloze hemel. Volgens Ina, de zuster van een bekende van Harry en Nel, die hier woont met haar man Mustafa, hebben we met de regen echt pech gehad, want het had een jaar niet geregend. S’middags gaan we naar hun huis om een wijntje te drinken. Anja en Mustafa zijn beiden gepensioneerd (zij was onderwijzeres en hij werkte bij het RIVM) en toen hier komen wonen.
Maandag 27 januari. Vandaag autowasdag. Gisteren had ik de cabine en alkoof gedaan, vandaag de linkerzijkant gewassen en in de was gezet. Rondom 1200 uur gaan we naar de soukh, kopen fruit en een flinke haan voor een flinke prijs. Verser kon het niet want we konden het kakelende beest aanwijzen. Blijkbaar had ie voor de slacht zo ongeveer de aardbol een keer rondgelopen want het kreng was niet gaar te krijgen. Het grootste deel is naar de zwerfhonden gegaan.

Dinsdag 28 januari. We vertrekken naar een plaatsje, zo’n 20 km noord van Agadir, genaamd Taghazout. 1 camping en barstensveel die wild staan, deels omdat de camping vol staat en grotendeels omdat ze niet op een camping willen staan. De route van 150 km die we gereden hebben was mooi. Veel natuur en redelijk goede wegen. We regelen internet voor de laptops, maar helaas wil de onze de software niet laden, dus nog steeds geen internet.
We staan overigens prachtig met uitzicht op de Atlantische Oceaan.
S’avonds kwamen we tot de ontdekking dat je vlees niet buiten de camper moet ontdooien want de 2 karbonades waren foetsie, opgegeten door een hond. Dus maar een gebakken eitje voor Jose.

Donderdag 30 januari. S’nachts dikke wind, ramen dicht en zelfs de windgenerator op de rem gezet. Jose is vandaag jarig en is 57 jaar geworden.
We vertrekken eerst naar Agadir, een favoriete stad van mij omdat er “slechts” 600.000 inwoners zijn. We willen naar de Marjane, een supermarkt. Na het nodige gekloot en veel omrijden , zoeken, vragen en weer draaien vinden we de Marjane. Jose gaat boodschappen doen met Harry en Nel, ik blijf bij de campers.
Daarna rijden we snel de stad weer uit, richting zuiden en belanden in Sidi Ouassay, op een nieuwe camping, op aanraden van kennissen uit Portugal die we hier weer tegenkomen. Ja ja, een klein wereldje. De weg er naartoe is goed geasfalteerd, maar we rijden door zandstormen voor we er zijn. Uiteindelijk krijgen we 2 plaatsen aan zee. S’avonds gaan we met zn vieren uit eten in het restaurant en eten Tajine Kefta, een soort stoofschotel met gehaktballetjes en brood en patat erbij. Zelf nemen we een fles wijn en een biertje mee, dat schijnt normaal te zijn. In het restaurant wordt n.l. geen alcohol geschonken. Ik denk dat als je meegebrachte alcohol zou verbieden, er geen gasten meer zouden komen. Overigens zijn de meeste Marokkanen niet vies van een biertje of wijn, want ze vragen er regelmatig om, wel gek als je bedenkt dat het echt wel te koop is.

Vrijdag 31 januari. Omdat het strak blauw is, maar wel een harde wind, blijven we nog een dag hier staan. We kunnen hier een wasje draaien en verder wat internetten. Dus bij deze bedankt voor de SMSjes, Skype-berichten en E-mails i.v.m. Jose haar verjaardag. Verder nog wat gebabbeld met lui uit de Achterhoek, die vertelden dat ze nog 5 uur in de sneeuw vast hadden gestaan op 2400 meter hoogte op een pas. Uiteindelijk zijn alle 5 campers door een tractor van de wegenbouw er doorheen gesleept, maar wel met klotsende oksels, omdat alles langs diepe ravijnen liep.